czesna, odpowiednio zaplanowana interwencja przedoperacyjna (edukacyjna, farmakologiczna, psychoterapeutyczna), może przynieść wyraźne korzyści, nie tylko w wymiarze subiektywnego samopoczucia pacjenta i poprawy jakości opieki, ale także obiektywnych wskaźników klinicznych, a co za tym idzie może zapobiegać długoterminowym niekorzystnym skutkom lęku. Wielu badaczy podkreśla wagę rutynowej oceny lęku przedoperacyjnego [1, 4, 16], która poprzedzać powinna planowanie działań terapeutycznych, także w zakresie decyzji, co do skorzystania z pomocy psychologa. Oceny nasilenia objawów lękowych można dokonać, poza wywiadem, za pomocą metod psychometrycznych. Celem niniejszej pracy było szczegółowe zaprezentowanie skal znajdujących zastosowanie wocenie lęku przedoperacyjnego, ze wskazaniem ograniczeń i zalet poszczególnych metod wkontekście ich przydatności wcodziennej praktyce klinicznej i badaniach naukowych. Szczegółowa charakterystyka poszczególnych skal została przedstawiona w tabeli 1. Zaprezentowanie tych narzędzi wydaje się wpisywać w obserwowany w ostatnich latach w literaturze medycz