zjawisko magii językowej skłonna jest traktować jako realizację funkcji sprawczej lub manipulacyjnej zorientowanej na celach pozainformacyjnych języka. Główną intencją tak pojętej wypowiedzi, jest zdaniem autorki, nie informowanie kogokolwiek o czymś, lecz stwarzanie nowych stanów rzeczy. Magię ludową, klątwy, językowe przesądy umieszcza ona na jednym poziomie obok aktów sakramentalnych, podkreślając, iż najistotniejszy jest stan stwarzania nowej rzeczywistości na mocy wiary. Ta właśnie intencja stworzenia nowego poprzez magiczne formuły sprawcze wpisuje się zawsze w określony kontekst powoływanej do istnienia rzeczywistości.